ماشين آلات CNC

شرکت جهان کالای بهروش در سال 1385 به عنوان یک شرکت تجاری در ایران تاسیس شد تا به پشتوانه تجربیات چندین ساله موسس خود، درجهت ایجاد پایه های شرکتی بزرگ، حرکت کند. فعالیت اولیه این شرکت در زمینه ماشین آلات NC و CNC کار بر روی مفتول و تسمه بود که برای چند شرکت فعال در صنعت خودروسازی تهیه شد. این شرکت با اخذ نمایندگی انحصاری چند شرکت سازنده دستگاه‎های کار بر روی مفتول و تسمه ، فعالیت خود را در صنایع مختلف و در سراسر ایران گسترش داد.

در حال حاضر شرکت جهان کالای بهروش در زمینه ماشین آلات کار برروی مفتول و تسمه، نمایندگی انحصاری شرکت‎های زیر در ایران می‎باشد:

  • شرکت کره جنوبی DONGSEO AUTOTECH CO.,LTD
  • شرکت کره جنوبی A-TECH CO.,LTD
  • شرکت تایوانی PLUSPRING MACHINERY CO.,LTD
  • شرکت چینی GOLD LION SPRING MACINE CO.,LTD

شرکت جهان کالای بهروش با ارائه طیف کاملی از محصولات (محصولاتی با توانایی ها و قیمت های مختلف)، راهنمایی مشتریان با ارائه مشاوره فنی و آموزشی توسط متخصص و همراهی مشتریان با ارائه خدمات پس از فروشِ مسئولانه، توانسته پاسخگوی تمامی نیازهای صنعتگران ایران در زمینه دستگاه‎های کار بر روی مفتول و تسمه باشد. این شرکت با فروش و خدمات فنی و تجاری مبتکرانه و گسترده در طی سال های گذشته، کارآمدی تفکر و روش خود را در اقتصاد ایران اثبات کرده است.

اهداف و چشم انداز:

با توجه به اقتصاد ایران بر پایه توسعه تمامی بخش های صنعتی و انتقال تكنولوژی های روز دنیا، این شركت تلاش می نماید با همكار اتحادیه مربوطه و با اراده‎ای راسخ و برگزاری سمینارهای مختلف برای توسعه راهبردی در زمینه‎ای مختلف و تخصصی خود و مشارکت روزافزون در پیشبرد صنایع کشور سهمی درخور توجه داشته باشد لذا با در نظر گرفتن ارتباطات فنی و تجاری این شركت با شرکت‎های کوچک و بزرگ صنعتی داخلی و خارجی و معرفی آنها در زمینه‎های مختلف و با كمك اتحادیه مربوطه نسبت به شناسایی نیازهای داخلی اقدام و با ارتقاء و انتقال تكنولوژی های مورد نیاز، پاسخگوی صنعتگران و نیازهای روزافزون مشتریان قبلی و آتی به تکنولوژی‎های به روز و منحصر به فرد باشد.

هفت صنعت كلیدی چند دهه آینده عبارتند از:

میكروالكترونیک، بیوتكنولوژی، صنایع تولید مواد جدید، هوانوردی غیرنظامی، مخابرات، رباتها با ماشین افزار، كامپیوترها با نرم‌افزار. همه اینها صنایع متكی بر نیروی مغزی هستند. هریك از این صنایع میتواند در هر جایی مستقر گردد. حال در عمل این صنایع در كجا مستقر خواهد شد بستگی به این دارد كه چه كسی بتواند نیروی مغزی را برای استقرار آنها سازمان دهد. (لسترتارو، “رویارویی بزرگ: نبرد اقتصادی آینده ژاپن، اروپا و آمریكا”، ترجمه عزیز كیاوند، نشر دیدار, صفحه 48).

تكنولوژی آمیخته‌ای از دانش، مهارت و توانایی‌های فنی است كه دارنده آن را قادر می‌سازد تا جهان طبیعت را تغییر دهد. تكنولوژی نوعی نگرش برخاسته از توانایی و تجربه است كه ابزار، ماشین‌آلات و سخت‌افزارهای تولیدی، وسیله نگرش فوق به شمار می‌روند. (The Dynamics of Technology, نوشته Giancarlo Barbiroli, ص3) برای روشن شدن اهمیت تكنولوژی در عصر حاضر و انتخاب سیاست تكنولوژی مناسب بررسی شرایط جدید بین‌المللی ضروری است.

محیط جدید تولید:

امروزه تولید به عنوان یك سلاح رقابتی مطرح است. راهبرد قدیمی تولید انبوه كه از “اقتصاد تعداد” نشات گرفته اعتبار خود را از دست داده و به جای آن راهبردی اتخاد می‌گردد كه انعطاف‌پذیری را ممكن ساخته و زمان طراحی، زمان ورود به بازار (برای محصولات جدید) و دوره سفارش‌دهی مشتری (برای محصولات موجود) را كاهش دهد.

افزایش تنوع محصول:

بازار كنونی دیگر با محصولات یكسان و تولید شده در سطح انبوه ارضا نمی‌شود. واحدهای تولیدی امروزه می‌بایست با ارائه محصولات متنوع با رقیبان خود رقابت نمایند. انفجار تنوع محصول در صنایع اتومبیل و كامپیوتر به خوبی نمایانگر این وضعیت می‌باشد.

كاهش شدید دوره عمر محصول:

دوره عمر محصول در بیانی ساده عبارتست از مراحل طراحی، ساخت و پایان عمر محصول. در مراحل اولیه تقاضا كم بوده و آهسته افزایش می‌یابد. در طی این مرحله سازنده می‌تواند طرح محصول و روش تولید را ایجاد و تثبیت نماید. مرحله دوم، مرحله بلوغ محصول و تقاضای بالا و پایدار برای آن می‌باشد و سرانجام مرحله سوم و پایانی، نشانگر كاهش تدریجی تقاضاست.

در روش قدیمی تولید و تجارت، دوره طراحی و دوره تولید محصول مجزا بودند, ولی در شرایط امروز تولید نمی‌تواند در سالیان متمادی دارای تقاضای بالا و پایدار باشد. این امر بدین دلیل است كه طراحی مجدد محصول بطور متناوب صورت می‌گیرد و عمر مفید محصول در بازار در معرض تهاجم مدلهای جدید و بهبودیافته محصول می‌باشد. بعلاوه با توجه به فشارهای رقابتی، واحدهای تولیدی باید تلاش كنند تا محصولاتشان را در زمان كوتاهی به بازار برسانند. تمامی این مطالب بدین معناست كه تولیدكننده می‌بایست فرآیند تولید را به نحوی برپا سازد كه برای تطابق سریع با طرحهای جدید محصول بدون صرف هزینه‌های بالای ایجاد فرآیند، به اندازه كافی انعطاف‌پذیر باشد. در غیر اینصورت هزینه‌های مرحله طراحی و توسعه فرآیندی بقدری زیاد خواهد شد كه نمی‌تواند توسط اندك زمان تقاضای بالا در دوره عمر محصول جبران شود.

تغییر ساختار هزینه و اجتماع:

در گذشته هزینه‌های مستقیم نیروی كار, تقریباً نیمی از هزینه تولید به حساب می‌آمد, ولی امروزه در صنعت الكترونیك این رقم ۵% تا ۸% محاسبه می‌گردد. در كارخانجات آینده, جایی كه تقریباً تولید بدون انسان معمول خواهد بود واضح است كه هزینه مستقیم نیروی كار دیگر نمی‌تواند پایه‌ای برای سیستمهای استاندارد حسابداری باشد. در دسترس بودن تكنولوژی اطلاعات و سیستمهای پیشرفته ارتباطی, كار غیرمتمركز و انجام كار در خانه را امكان‌پذیر ساخته است. اینها برخی از فعل و انفعالهای اجتماعی هستند كه به هر حال بر وضعیت تولید اثر می‌گذارند.

دكتر هیونگ ساپ‌چوی, طراح توسعه كره چنین می‌گوید: “در كشورهای در حال توسعه, تكنولوژی به مثابه مهمترین وسیله رسیدن به اهداف توسعه ملی تلقی می‌شود. در مجموع، تكنولوژی رابطه‌ای بین نهاده‌ها و داده‌های توسعه ایجاد می‌كند. تغییرات تكنولوژی موجب تغییراتی در روند تولید میشود كه به نوبه خود سبب افزایش باروری است. برای ارائه تصویری از تجربه كره، به نقش تكنولوژی در سطح ملی در راستای توسعه توجه بسیار زیادی خواهیم داشت؛ نه به دلیل اینكه به یك نظام تمركز یافته اعتقاد داریم, بلكه بدان سبب كه می‌تواند در سطح ملی موثر باشد. دولت ملی در رابطه با اهداف توسعه و انتخاب تكنولوژی مناسب در جهت رسیدن به آن اهداف، نقش قاطعی در مراحل مختلف توسعه دارد. دولت كره، سیاستها و استراتژیهای نیرومندی برای توسعه علوم و تكنولوژی تنظیم كرد كه دارای جنبه‌های حمایتی ابتكاری بسیاری بودند.” (دكتر هیونگ ساپ‌چوی، “نقش تكنولوژی در توسعه ملی، تجربه كره”, ترجمه یوسف نراقی و طاهره براتی, فصلنامه سیاست علمی و پژوهشی، شماره پنجم، تابستان و پاییز ۱۳۷۲).

راهکارهایی برای توسعه صنعت قطعه سازی ایران:

۱. بهینه سازی در ساختار بافت صنعتی در تولید قطعات.

۲. جلوگیری از واردات بی رویه قطعات خارج از استاندارد یا قطعاتی که مشابه آن در ایران ساخته می شود.

۳. مبارزه با واردات قاچاق قطعات.

۴. توجه به پنج عامل: حقوق و دستمزد، پاداشهای مادی و معنوی، امکانات رفاهی و خدماتی، مشارکت کارکنان، فرآیند تصمیم گیری و آموزش